روزنامه پیام زمان
  •  info@zamandaily.ir

  •  02188481891

  •   09123624182

روزنامه,پیام زمان,روزنامه پیام زمان,اخبار,امروز
ادمین ۱۷ شهریور ۱۴۰۲ در ۸:۰۹ ب٫ظ خبر قبلی خبر بعدی

همایش ملی و مذهبی اربعین، نماد وحدت همه ادیان

محبوبه بیدکی

 

گردهمایی با شکوه اربعین یکی از مهم‌ترین اجتماعات مذهبی و سنتی است که از قدیم الایام درمیان شیعیان مرسوم بوده و سالانه میلیون‌ها نفر در آن شرکت می‌کنند.این اجتماع بزرگ نشان دهنده مؤلفه های اساسی از جمله دین باوری، خدامحوری ،اخلاق عدل ،عدالت، آزادگی و ظلم ستیزی است که در زمرهٔ شاخصهای تمدن نوین اسلامی نیز به شمار می آیند و بی تردید بهترین گواه بر ظرفیت،سرمایه مردمی و ملیت های مختلف است.

به نظر می رسد این مراسم مذهبی و با شکوه مختص شیعیان نیست بلکه شرکت در آن فضایی از همبستگی و تبادل فرهنگی را ایجاد می کند که مردم از ملیت‌ها، قومیت‌ها و زبان‌های مختلف گرد هم می‌آیند تا به امام حسین (ع) ادای احترام کنند و بر ارزش‌ها و اعتقادات مشترکی که دارند تأکید می ورزند. در واقع شرکت در این راهپیمایی معنوی از چند جهت موجب وحدت می شود.نخست اینکه حس همبستگی را در میان مسلمانان شیعه تقویت کرده و شرکت‌کنندگان با افراد و فرهنگ های مختلف ارتباط برقرار می‌کنند که ضمن تعامل با یکدیگر ارتباطی فراتر از مرزهای ملی و فرهنگی ایجاد می شود در این تجربه مشترک خصوصیات و صفات بارز امام حسین(ع) از ایثار وفداکاری گرفته تا آزادگی و شجاعت پیوندی محکم در میان زائران ایجاد می کند،نکته دوم اینکه زیارت اربعین مصداق و مفهوم مساوات،عدالت و برابری است که در طول این سفر معنوی با همه شرکت کنندگان بدون توجه به موقعیت اجتماعی، ملیت یا ثروت آنها به طور یکسان رفتار می شود. بی تردید این محیط برابری‌خواهانه حس وحدت را تقویت کرده و موانع اجتماعی را از بین می‌برد. علاوه بر این، زیارت اربعین منجر به ترویج گفتگو و تفاهم میان ادیان می شود چرا که از تمام مذاهب اهل کتاب در این رویداد بزرگ جهانی شرکت کرده و پیامی از صبر و بردباری را به نمایش می گذارند که بستری مناسب را برای مردم با مذاهب مختلف فراهم می‌کند تا معنویت، صلح، هماهنگی و تفاهم را در میان جوامع نهادینه کنند.بدیهی است که این همایش ملی و مذهبی انعکاس اتحاد مردم کشورهای مختلف است که با شکوه و عظمت هر چه تمام تر برگزار می شود. با مروری در تاریخچه و فلسفه پیاده روی اربعین در می یابیم که این حماسه بزرگ مذهبی ریشه در تاریخ دارد چرا که جابر بن عبدالله انصاری و عطیه عوفی در سال ۱۲۸۱ قمری با پای پیاده از مدینه حرکت کردند و در صبح اولین اربعینی که از شهادت حضرت سیدالشهدا (ع) می‌گذشت، به کربلا رسیدند و طبق آنچه که در منابع شیعه معتبر مشهود است، در روز اربعین حضرت زینب کبری (س) و امام سجاد(ع) همراه با هشتاد و چهار نفر وارد کربلا شدند و پس از گفتگو با جابر عبدالله انصاری، قبر مطهر امام (ع) را زیارت کردند که از آنجا زیارت اربعین آغاز شد.

مرحوم آیت‌الله العظمی بهجت (ره) نیز اجتماع مذهبی اربعین را این گونه بیان فرمودند؛امام زمان (عج) پس از ظهور، خود را به واسطه امام حسین (ع) به همه عالم معرفی می‌کند، بنابراین در آن زمان باید همه مردم عالم، حسین (ع) را شناخته باشند و پیاده‌روی اربعین بهترین فرصت برای این کار است. پر واضح است،این گردهمایی بزرگ مذهبی مراسم عاطفی و معنوی است که به همه مردم  اجازه می دهد تا عشق و ارادت خود را به امام حسین (ع) ابراز کنند چرا که یک تجربه فرهنگی منحصر به فرد است و سنت ها، آیین ها، آداب و رسوم غنی مرتبط با این رویداد را به نمایش می گذارد،از سویی دیگر به عنوان بستری برای ابراز نارضایتی از ظلم و ستم و همچنین ترویج عدالت اجتماعی تلقی می شود که اغلب مبارزات و آرمان های حق طلبانه جامعه شیعه را برجسته می کند.

در مجموع می توان گفت؛نتیجه مطلوب راهپیمایی اربعین، گرامیداشت شهادت امام حسین (ع)، تقویت عبادات دینی، ارتقاء وحدت و رسیدن به کامیابی معنوی است. که اثرات آن به ابعاد فرهنگی، اجتماعی و سیاسی  گسترش یافته و تاثیر بسزایی در تحکیم روابط دولت ها و ملت ها دارد.

mojgan.bidaki88gmail.com