غدیر پنهان ترین عید نام آشنای شیعه
خانم یاری – دکترای جامعه شناسی و مهدویت؛ در مقاله ی روز گذشته اشاره ای داشتم به نظریه های اندیشمندان غیر مسلمان در مورد فضائل آقا امیرالمومنین و اینکه سوالاتی مطرح شد؛ پیرامون غربت امام که در نهایت منجر به سرگردانی و حیرانی ما در وادی ظلم و بی عدالتی و سیاهی و جهالت برگرفته شده از علم… و گوشه ای از دلایل مستور بودن ۱۴ قرنی غدیر؛
آقای توماس کارلایل، فیلسوف انگلیسی عاشقانه و دردمندانه از علی علیه السلام اینطور یاد می کند: «ما چاره ای نداریم به غیر از آن که علی علیه السلام را دوست داشته باشیم; چون، او جوانمردی بلند قدر و نیک نفس بود.از سرچشمه وجدانش مهر و نیکویی سرازیر می گشت و از دلش شعله های دلاوری و شجاعت زبانه می کشید. در کوفه ناگهان به حیله کشته شد و شدت عدالتش موجب این جنایت گشت; چون او همه ی مردم را مانند خودش عادل می پنداشت.هنگامی که درباره قاتلش گفت وگو می شد، گفت: اگر زنده ماندم، خود می دانم با او چه رفتاری پیشه سازم و اگر درگذشتم کار با شماست: اگر خواستید قصاص کنید و ضربت شمشیرش را به ضربتی سزا دهید و اگر توانستید درگذرید! که این به تقوای الهی نزدیک تر است » .
جالب اینجاست که آقای کارلایل گفته هایش را از نامه ی ۲۳ نهج البلاغه برداشت کرده که در واقع آخرین وصیت نامه ی امیر المومنین به شمار می رود، که درباره قاتلش وصیتی کرده اند که به راستی بشر را به تعجب وامی دارد. نرسیسیان یکی دیگر از فضلای مسیحی معتقد است: «اگر امروزه این خطیب بزرگ بر منبر کوفه پای می نهاد، می دیدید که مسجد کوفه با آن پهناوریش از سران و بزرگان اروپا موج می زد.آنان می آمدند تا روحشان را از دریای بی انتهای دانش او سیراب سازند» . حالا با کمی تأمل به عمق ماجرا پی میبریم که عدم شناخت ما بعنوان شیعه ی علوی از کتاب نهج البلاغه و سیره ی امیر المومنین ؛ در حالی که اندیشمندان و جامعه شناسان غیر مسلمانان در مورد آن کتاب مینویسند. دلیل بعدی عدم مطالعه ی خطبه ی غدیر که پیامبر اکرم به استناد بیش از ۵۰ آیه قرآن کریم به دستور خداوند منان حضرت علی را بعنوان امیرالمومنین معرفی کردند.
یکی از آیات آیه ی ۶۷ سوره ی مائده؛ “یَا أَیُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنْزِلَ إِلَیْکَ مِنْ رَبِّکَ وَ إِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ وَ اللَّهُ یَعْصِمُکَ مِنَ النَّاسِ” اى پیامبر، آنچه را از جانب پروردگارت به تو نازل شده، ابلاغ کن؛ و اگر نکنى رسالتش را به انجام نرساندهاى. و خدا تو را از گزند مردم نگاه مىدارد.
این آیه بر اهمیت و حساسیت فراوان پیام مورد نظر دلالت میکند؛ زیرا تصریح دارد که در صورت ابلاغ نکردن پیام، رسالت پروردگار به انجام نرسیده و گویی پیام، ارزشی برابر با پیام نبوت و رسالت دارد. نمیتوان تصور کرد که پیام، در حوزه اعتقادی مانند توحید و نبوت و معاد یا موضوعی فقهی از قبیل احکام نماز و روزه و حج بوده است، زیرا سوره مائده از آخرین سورههای نازل شده است و این حقایق پیش از آن بر پیامبر نازل و به مردم ابلاغ شده بود. میتوان گفت که در اواخر حیات رسول خدا صلوات الله علیه نوبت به اعلام مطلبی رسید که علاوه بر اهمیت و تازگی برای مردم، در جای خود مکمل اصل رسالت به شمار میرفت و آن چیزی جز طرح رهبری امت اسلامی پس از رحلت پیامبراکرم نبود و چرا این موضوع، پیامبر را در ابلاغ پیام نگران میکرد که ، خداوند با وعده «واللّهُ یعْصِمُکَ مِنَ الناس» از او رفع نگرانی میکند؛؟! چون با توجه به منتفی بودن نزول آیه درباره مشرکان قریش و اهل کتاب، روشن میگردد که مصداق «ناس» در آیه تبلیغ، منافقان درون جامعه اسلامی است. چون پیامبر در معرفی امیرالمومنین به عنوان جانشین خود نگران مخالفت و کارشکنی آنان بود، زیرا منافقان به جانشینی پیامبر به عنوان ریاست بر جامعه طمع داشتند و دستیابی به نعمتهای دنیا را در تصاحب جانشینی آن حضرت میدیدند و جانشین شدن امام علی آرزوهای آنها را بر باد میداد و این ماجرا همچنان ادامه دارد، تا جایی که منجر به غیبت ۱۲ قرنی امام مهدی علیه السلام شده و ما سرگردان در وادی ظلم و غم و فریب و فشارهای اقتصادی و سیاسی و…
آیا زمان آن نرسیده که با مطالعه ی دقیق؛ تفکر پویا؛ و سلامت ذهن به سوی کشتی نجات رفته و طعم زندگی بسیار متمدن و فرهیخته و سراسر آرامش را با دولت کریمه ی ولی عصر عجل الله تعالی فرجه؛ بچشیم و تجربه کنیم؟ و باور کنیم خدای ما؛ همان خداوند بخشنده ی مهربان است که کل هستی را برای انسان مسخر کرده تا ماکت کوچکی از بهشت را در زمین تجربه کند و بندگی کند وبعد در بهشت جاودان ادامه ی حیات دهد.
متفکر و سلامت و عاشق باشیم
